Anton Heyboer (1924-2005) was geboren in Sabang (Indonesië). Het gezin verhuisde al snel na zijn geboorte naar Nederland en woonde hier tot 1933 op verschillende plekken. Van 1933 tot 1938 verbleef men op Curaçao en daarna nog een korte tijd in New York. Net als zijn vader zou Heyboer werktuigbouwkundige worden. In 1943 werd hij opgepakt door de Duitsers voor de Arbeitseinsatz, kwam in Berlijn terecht, vluchtte na een bombardement en dook in Nederland onder. In die tijd begon hij met tekenen en etsen. In 1948 trouwde hij met Elsa Wijnands en kreeg met haar een zoon. Een paar jaar na hun scheiding in 1953, trouwde hij in 1956 met Erna Kramer, met wie hij al langer een relatie had. Ze kregen samen een dochter. In 1959 ging zij bij hem weg.

Henk Jurriaans (1940-2005) was psycholoog/psychotherapeut, maar heeft dit beroep slechts korte tijd uitgeoefend omdat hij door zijn beroepsgroep werd uitgestoten vanwege 'malafide therapeutische praktijken'. Tegen de heersende psychologische praktijk in van “Ik ben OK. Jij bent OK”, verkondigde Jurriaans zijn “Ik ben OK, jij bent een lul.” Bekender is Jurriaans geworden als levend kunstwerk. Door de Gemeente Amsterdam als kunstwerk aangekocht, exposeerde hij van 17 januari tot 9 februari 1975 dagelijks één uur per dag, doodstil, naakt onder een regenjas (zie afbeelding).

Om een beeld te krijgen van wat polyamorie inhoudt, is het zinvol te kijken naar bestaande voorbeelden. In Nederland zijn twee mannen bekend die tegelijkertijd met verschillende vrouwen samenleefden: Henk Jurriaans en Anton Heyboer. Bij Jurriaans ging het om vier vrouwen, bij Heyboer vijf. Wat in deze samenlevingen opvalt, is dat het steeds de man is die met een nieuwe vrouw komt aanzetten. Vanwege de grote liefde die m.n. de eerste vrouwen voelden voor de door hen geadoreerde man, gunden ze hem vrouwen naast henzelf, ook al viel dit niet altijd mee. Jalouzie werd verbannen.

Hoewel bigamie een spannend thema lijkt voor een verhaal, ken ik slechts één roman (Vijanden: een liefdesroman van Isaac Bashevis Singer) waarin de perikelen worden beschreven van een bigamist.

Op zoek naar definities van overspel en driehoeksverhouding kwam ik uit bij Wikipedia.

Vandaag las ik in Z! een intrigerend verhaal over Japanse mannen èn vrouwen die innige relaties met fictieve figuren hebben. In het artikel wordt aandacht geschonken aan Akihiko Kondo. “Kondo is een gewone Japanse man, hij is vriendelijk en makkelijk in de omgang. Hij heeft vrienden, een vaste baan en draagt een stropdas naar zijn werk. Maar in één ding wijkt hij af: Kondo is getrouwd met een fictief personage.”