Op zoek naar Liefde

Hannah Huis is op zoek naar Liefde, maar heeft daarvoor een man nodig. Op datingsites staan prachtige profielen van potentiële kandidaten. Met de haar meest aansprekende maakt Hannah één of meer afspraken. Iedere keer zoekt ze met zorg de juiste kleding uit en gaat ze vol verwachting op pad. Helaas ontdekt ze vaak al bij de eerste de beste ontmoeting dat haar hart niet sneller gaat slaan. Er is geen klik, geen vonk die over slaat, geen romantiek. Tot haar verdriet vallen ook mannen met wie ze meer afspraken heeft uiteindelijk af doordat ze nog steeds niet in vuur en vlam raakt. Ze vraagt zich af of dit aan de bewuste mannen ligt, aan haar, de interactie tussen hen. In haar meest sombere buien denkt ze dat de juiste man een speld in een hooiberg is, dus onvindbaar. De suggestie van haar vriendinnen dat zij misschien haar ideeën over de Liefde moet bijstellen, kan haar ook niet vrolijk stemmen. Haar gevoel voor humor laat haar echter niet in de steek en zorgt ervoor dat zij stug doorgaat met haar zoektocht naar de Liefde en naar zichzelf.

1. Blote benen

Dat mijn date me in korte broek op komt halen voelt meteen ongemakkelijk, hoewel die kleding natuurlijk past bij onze bestemming, een picknick op het strand, en bij deze zwoele zomeravond. Die blote behaarde mannenbenen, dat heeft een intimiteit, een huiselijkheid, die niet past bij een eerste date. Ik heb me een paar keer verkleed, en ook even in een hoog afgeknipte spijkerbroek, waar ik me ooit sexy in voelde, voor de spiegel gestaan. Toen ik voor de tweede maal ging scheiden, en in de diepte van mijn depressie over zoveel mislukt leven met de beste vriend van mijn bijna exman in het café zat, in een wanhopige poging om ons huwelijk nog te redden, en hem advies vroeg, zei deze vriend:

“Show your legs.” Hij grijnsde.

Zie voor de complete tekst: Blote benen

2. Dominant

In mijn blauw-zwarte overslagjurk zie ik er het slankst en het jongst uit. Als het licht op een bepaalde manier erop schijnt, kun je er iets doorheen kijken. Mijn benen mogen nog steeds gezien worden. Om volume in het haar te brengen wrijf ik, terwijl ik mijn hoofd ondersteboven houd, poeder bij de haarwortels. Lijntje boven de ogen schiet uit. Make-up afhaler erop. Nu doet mijn lens zeer. Lens uit, weer in. Nu ‘n rood oog. Scheef lijntje. Nog even mijn benen scheren. Ik haal mijn huid open bij mijn enkel, het bloedt flink. Goedkoop scheermesje uit een hotel gebruikt, stom. Pleister. Jurk uit. Zwarte broek met laag kruis en smal toelopend bij de enkels, witte blouse waar de kanten BH iets doorheen schijnt. Mijn spiegelbeeld bevalt me. Hier moet wel iets zomers bij: open schoenen. Even teennagels knippen. Knip in m’n vel, weer bloed. Jezus wat ben ik een sukkel. Nog een pleister. Dan maar witte sokken en stoere zwarte schoenen aan. Snel op de fiets richting de Zuidas, het is al laat. Een vrijdagavond speeddaten. Niet die alleen op de bank op vrijdagavond depressie.

Zie voor de complete tekst: Dominant

3. Ruimte

“Je moet de moed niet opgeven”, zegt mijn vriendin tegen me als we naar huis fietsen na een lange en verloren damesdubbel en na vele rondjes witte wijn met slechts één rondje tortillachips met gesmolten kaas, zure room en guacamole als avondmaaltijd. Ik was de enige die nog rookte, beschaamd, half afgedraaid van de rest zodat niemand last had van mijn rook. Ik had meer moeten eten en minder moeten drinken. “Heb je Rotterdam66 gezien op de website? Voor mij te oud maar misschien voor jou interessant, hij is in ieder geval gepromoveerd en schrijft.” Thuis kijk ik direct. Hij is zelfs al 67, en niet speciaal aantrekkelijk: bril, grijs, lobbig gezicht, onderkin, wel slank, lang. Maar wat hij schrijft over zichzelf resoneert. Het lijkt of ik het zelf ben. Door de drank laat ik er geen nacht overheen gaan en schrijf onbevangen:“Wat leuk, een collega-schrijver! En er is meer overlap: ook ik ben ...

Zie voor de complete tekst: Ruimte

4. Een vrouw zijn

Al bijna een jaar sta ik zonder te betalen op deze dating site. Ik heb meer aanbiedingen gehad om met allerlei soorten korting lid te worden dan berichten van geïnteresseerde mannen. Maar mijn status als niet-betalend lid bevalt me. Het past bij mijn ambivalente houding. Zolang ik niet betaal kan ik niet actief contact opnemen met andere leden. Ik kan de leden bekijken, hun profiel lezen, zodat zij zien dat ik ze gezien heb, en dan kunnen ze mijn profiel lezen en me benaderen als ze interesse hebben. Ik wacht. Ik word niet afgewezen. Nog even op de dating site voor ik ga slapen, in bed, laptop op schoot, in de hoop op een bericht, wat bijna nooit meer komt. De hoogste score heb ik de eerste dagen op een dating site: dan duiken alle mannen op de verse aanvoer, als hongerige bijen op de honing. Nu ben ik te oud, afgedaan, vergeten, zoals in het echte leven.

Zie voor de complete tekst: Een vrouw zijn

5. Hoe is het met de liefde?

De dag voor mijn zestigste verjaardag maak ik een nieuw dating profiel, want 59 klinkt beter. Met recente foto’s: verleidelijk in de lens kijkend (de vamp), vertederde blik naar een kind dat niet in beeld is (de moeder), met bril voor een leeg vel papier (de kunstenaar), in strakke jurk op hoge hakken, congreslabel om nek (de kittige medische wetenschapper), dromerig opkijkend uit een boek (de nerd). Korte tekst waarin ik niet langer om een kopie van mijzelf vraag, en ook niet meer vraag naar iemand die aan zijn trauma’s gewerkt heeft, want dan schrijven ze dat ze hun trauma’s achter zich gelaten hebben en dat is pas echt gevaarlijk, maar waarin ik een dialoog citeer van schrijver T.H. White: "Waarnaar ben ik op zoek? " "Dat weet je pas als je het vindt" "Is het wijsheid of mannelijkheid? " "Misschien is het wel de liefde". 

Zie voor de complete tekst: Hoe is het met de liefde?

6. Het foute café

Ik check mijn berichtenbox op de datingsite, want ik ben met twee dates bezig. Maar nu is er een bericht van Aard, wie was dat ook maar weer?

“Dag Hannah, daar ben ik weer. Zo gaat het, soms. Op dit moment ben ik in Italië voor van alles. Ik vlieg zondag naar Amsterdam en ben dan beschikbaar. Nu hoop ik maar dat jij niet in ‘iets’ zit. Ik kijk uit naar een ontmoeting. Volgende week donderdag, 6 uur, Kobold? Hoor graag, groet Aard.” Oh ja nu weet ik het weer, dat was die oudere man die zocht naar “parallel lives”, dat resoneerde: kan ik fijn mijn eigen leven blijven leiden. Pas nadat hij me verliet zocht ik op wat parallel eigenlijk betekent: zich uitstrekkend in dezelfde richting, met overal gelijke afstand. Ondanks zijn leeftijd vond ik hem knap. Woest, goede haarbos, mooie baard, tanig. Milieubewust lijkt hij niet met zijn vliegen, en dat terwijl hij opa is.

Zie voor de complete tekst: Het foute café

7. Ligt het soms aan mij?

Dating is een verdienmodel geworden. We zitten met zijn allen op een aantal dating apps, gemaakt om ons er zo lang mogelijk op te houden, want zolang we in de etalage staan met onze beste foto’s zal dat anderen verleiden de app te betalen om ons te kunnen benaderen. Niemand daar lijkt er om te geven of we ooit onze levenspartner vinden. Verklaart dat het feit dat er meer alleenstaanden zijn dan ooit, terwijl we nog nooit zoveel gedatet hebben? Onlangs vergeleek ik met een vriendin die aan de andere kant van het land woont, en 10 jaar jonger is dan ik, wie er de laatste maand bij ons beiden op ons profiel had gekeken. We bleken bijna al elkaars bezoekers te kennen, en we vonden ze beiden ongeschikt. Dus hoewel er de suggestie is van overvloed, is het aantal geschikte kandidaten heel beperkt.

En dan gebeurt er nog iets bijzonders...

Zie voor de complete tekst:  Ligt het soms aan mij?

8. Verdwijnen

Ik word wakker, jarig, zestig! Geen geliefde die een surprise party voor mij optuigt, of mij ontbijt op bed brengt. Mijn intiemste vriend, mijn trouwste bondgenoot, mijn laptop, ligt op mijn schoot, en ik check in bed mijn mail, geen felicitaties, alleen werk. Maar dan zie ik toch een verjaardagsmail binnenkomen: “Ciao Hannah, happy birthday! From a long time friend, Salvatore.” Dat moet wel de Salvatore zijn die ik onlangs ontmoette op een cursus in Italië, en die zo aardig was mij zijn benedenappartement in Florence aan te bieden toen ik daar gestrand was wegens ernstige overstromingen. Ik had hem verteld dat mijn eerste (vakantie)liefde, die ik in Italië had ontmoet toen ik zestien was, ook Salvatore heette. Ik app hem om te bedanken voor zijn verjaardagswens, maar hoe hij eigenlijk wist dat ik jarig ben? Hij appt terug dat hij het graag had willen zijn, maar dat hij me niet had gefeliciteerd. Zou het dan toch de Salvatore uit mijn jeugd zijn geweest?

Zie voor de complete tekst: Verdwijnen