Vasquezz (Inke Petersen): Schneckentanz (https://flic.kr/p/2kYbdnT)
Op zoek naar Liefde
In een serie maandelijkse verhalen gaat Hannah Huis de komende tijd verslag doen van haar dating avonturen. Zij is op zoek naar Liefde, maar heeft daarvoor een man nodig. Op datingsites staan prachtige profielen van potentiële kandidaten. Met de haar meest aansprekende maakt Hannah één of meer afspraken. Iedere keer zoekt ze met zorg de juiste kleding uit en gaat ze vol verwachting op pad. Helaas ontdekt ze vaak al bij de eerste de beste ontmoeting dat haar hart niet sneller gaat slaan. Er is geen klik, geen vonk die over slaat, geen romantiek. Tot haar verdriet vallen ook mannen met wie ze meer afspraken heeft uiteindelijk af doordat ze nog steeds niet in vuur en vlam raakt. Ze vraagt zich af of dit aan de bewuste mannen ligt, aan haar, de interactie tussen hen. In haar meest sombere buien denkt ze dat de juiste man een speld in een hooiberg is, dus onvindbaar. De suggestie van haar vriendinnen dat zij misschien haar ideeën over de Liefde moet bijstellen, kan haar ook niet vrolijk stemmen. Haar gevoel voor humor laat haar echter niet in de steek en zorgt ervoor dat zij stug doorgaat met haar zoektocht naar de Liefde en naar zichzelf.
Dat mijn date me in korte broek op komt halen voelt meteen ongemakkelijk, hoewel die kleding natuurlijk past bij onze bestemming, een picknick op het strand, en bij deze zwoele zomeravond. Die blote behaarde mannenbenen, dat heeft een intimiteit, een huiselijkheid, die niet past bij een eerste date. Ik heb me een paar keer verkleed, en ook even in een hoog afgeknipte spijkerbroek, waar ik me ooit sexy in voelde, voor de spiegel gestaan. Toen ik voor de tweede maal ging scheiden, en in de diepte van mijn depressie over zoveel mislukt leven met de beste vriend van mijn bijna exman in het café zat, in een wanhopige poging om ons huwelijk nog te redden, en hem advies vroeg, zei deze vriend:
“Show your legs.” Hij grijnsde.
Zie voor de complete tekst: Blote benen
2. Dominant
In mijn blauw-zwarte overslagjurk zie ik er het slankst en het jongst uit. Als het licht op een bepaalde manier erop schijnt, kun je er iets doorheen kijken. Mijn benen mogen nog steeds gezien worden. Om volume in het haar te brengen wrijf ik, terwijl ik mijn hoofd ondersteboven houd, poeder bij de haarwortels. Lijntje boven de ogen schiet uit. Make-up afhaler erop. Nu doet mijn lens zeer. Lens uit, weer in. Nu ‘n rood oog. Scheef lijntje. Nog even mijn benen scheren. Ik haal mijn huid open bij mijn enkel, het bloedt flink. Goedkoop scheermesje uit een hotel gebruikt, stom. Pleister. Jurk uit. Zwarte broek met laag kruis en smal toelopend bij de enkels, witte blouse waar de kanten BH iets doorheen schijnt. Mijn spiegelbeeld bevalt me. Hier moet wel iets zomers bij: open schoenen. Even teennagels knippen. Knip in m’n vel, weer bloed. Jezus wat ben ik een sukkel. Nog een pleister. Dan maar witte sokken en stoere zwarte schoenen aan. Snel op de fiets richting de Zuidas, het is al laat. Een vrijdagavond speeddaten. Niet die alleen op de bank op vrijdagavond depressie.
Zie voor de complete tekst: Dominant
3. Ruimte
“Je moet de moed niet opgeven”, zegt mijn vriendin tegen me als we naar huis fietsen na een lange en verloren damesdubbel en na vele rondjes witte wijn met slechts één rondje tortillachips met gesmolten kaas, zure room en guacamole als avondmaaltijd. Ik was de enige die nog rookte, beschaamd, half afgedraaid van de rest zodat niemand last had van mijn rook. Ik had meer moeten eten en minder moeten drinken. “Heb je Rotterdam66 gezien op de website? Voor mij te oud maar misschien voor jou interessant, hij is in ieder geval gepromoveerd en schrijft.” Thuis kijk ik direct. Hij is zelfs al 67, en niet speciaal aantrekkelijk: bril, grijs, lobbig gezicht, onderkin, wel slank, lang. Maar wat hij schrijft over zichzelf resoneert. Het lijkt of ik het zelf ben. Door de drank laat ik er geen nacht overheen gaan en schrijf onbevangen:“Wat leuk, een collega-schrijver! En er is meer overlap: ook ik ben ...