Op zoek naar personages die ‘op lijstjes’ verschijnen, kwam ik de ‘slechteriken’ tegen. Nogal wat auteurs hebben zich het hoofd gebroken over de populariteit van slechteriken. Volgens Heinz Helle in The Guardian (https://www.theguardian.com/books/2016/mar/02/top-10-hateful-characters-you-love-in-literature) zorgen slechteriken ervoor dat we ons beter voelen over onszelf. “Ik weet niet of het de schuld van Freud of Luther is, maar om de een of andere reden inspireren perfecte mensen schrijvers niet meer. Ze frustreren ons. We willen niet gemotiveerd zijn om betere mensen te worden. We willen er zeker van zijn dat we goed zijn zoals we zijn. Daarom houden we van hatelijke personages in de literatuur. Want hoe meer ze in hun gedrag van ons verschillen, hoe beter we ons voelen over hoe we zijn. En hoe meer we ze kunnen vergeven. En in het onwaarschijnlijke geval dat we hun haatdragende eigenschappen delen, kunnen we onszelf nog steeds vergeven. Want dan weten we dat we niet alleen zijn met onze gebreken.”