'Date-leed' in de Literatuur
Twee weken verder en ik heb nog steeds geen literair boek gevonden over ‘date-leed’. Zoals vaker heb ik ook nu ChatGPT geraadpleegd. Deze kwam met een lijst titels van boeken, waarvan ik het merendeel niet had gelezen. Om een indruk te krijgen van de inhoud en kwaliteit van deze boeken heb ik me verdiept in samenvattingen en reviews. Uit de samenvattingen werd me al snel duidelijk dat de meeste boeken over relatieleed gingen of het niet in staat zijn om een liefdesrelatie aan te gaan vanwege traumatische ervaringen in de jeugd. Zo zou ik b.v. bij Murakami’s prachtige ‘Norwegian Wood’ niet direct aan ‘date-leed’ denken. Er is zeker leed over het niet vervuld worden van een grote liefde, maar zelf zou ik dit leed onder liefdesverdriet rangschikken. Ook het interessante boek ‘Opwindende tijden’ van Naoise Dolan gaat meer over relatieperikelen en uit de kast komen dan over ‘date-leed’. Waar ‘date-leed’ wel een belangrijke rol in vervult is het bekende ‘Bridget Jones's Diary ‘van Helen Fielding. Deze novelle is gebaseerd op haar colums in The Independent and The Daily Telegraph en is deels geïnspireerd door Jane Austen's novelle Pride and Prejudice. Bridget is niet alleen obsessief bezig met haar liefdesleven, maar ook met haar gewicht en verslaving aan alcohol en sigaretten. Haar vrienden en familie zijn haar steunpilaren. Critici hebben dit boek wel de "oer-text" van de hedendaagse chick lit (https://en.wikipedia.org/wiki/Chick_lit) beweging genoemd. Misschien moet maar eens onderzocht worden wat dit genre zo succesvol maakt.