Een ‘klik’ gaat gepaard met wederzijdse aantrekkingskracht. Volgens de laatste wetenschappelijke inzichten zoeken mensen naar iemand die op hen lijkt of uiterlijke gelijkenis vertoont met goede vrienden of mensen uit hun eigen netwerk. Ook karaktertrekken die herkenbaar zijn kunnen om die reden aantrekkelijk worden gevonden. Vaak spelen relaties uit de vroege jeugd hierin een rol. Dit wil echter niet zeggen dat dit aspect dan ook een positieve invloed heeft op nieuwe relaties: heb je namelijk negatieve ervaringen opgedaan in je jeugd zou je kunnen kiezen voor een partner die jou op dezelfde manier behandelt. Stel dat je als kind weinig liefde hebt gekregen, zou je je aangetrokken kunnen voelen door iemand die emotioneel afwezig is.
De fameuze ‘klik’ kan volgens wetenschappers herleid worden tot biologische reacties in de hersenen, zoals het vrijkomen van dopamine, serotonine en oxytocine, chemicaliën die een rol spelen bij het aangaan van sociale binding. En dan zijn er nog de feromonen, stofjes die onbewuste reacties teweegbrengen in het lichaam van de ander. Met name vrouwen zouden hierdoor een partner kunnen selecteren met een immuunsysteem dat een geschikte aanvulling is op het eigen immuunsysteem, waardoor een sterker nageslacht verkregen wordt. Maar met een partner die voor sterk nageslacht zorgt, heeft men nog geen garantie op een sterke relatie.
Veel wetenschappers stellen dat liefdevolle en duurzame relaties tijd vergen om zich te ontwikkelen en dat dit niet per se hoeft te gebeuren bij de persoon op wie men direct valt. Dit gegeven lijkt haaks te staan op de gang van zaken bij (online) daten, waar het hebben van een klik, liefst nog ‘liefde op het eerste gezicht’, hoog op de verlanglijstjes staat bij een eerste ontmoeting. Het ontbreken hiervan is een veel aangevoerde reden om het contact direct te beëindigen.
Waar komt dat verlangen naar een 'klik' dan vandaan? Misschien heeft de romantische literatuur hieraan wel bijgedragen. Ik denk hierbij aan de vele, prachtige romans die een hartstochtelijke fysieke aantrekkingskracht beschrijven.
Als eerste wil ik ‘Zout op mijn huid’ van Benoîte Groult noemen. Hierin beschrijft een intellectuele vrouw haar gepassioneerd liefde voor een Bretonse zeeman. Vanwege te grote sociale verschillen wil zij niet met hem trouwen, maar zijn fysieke aantrekkingskracht kan zij niet weerstaan en wij, lezers, worden hier uitgebreid deelgenoot van gemaakt.
Andere romans waarin de fysieke aantrekkingskracht tussen hetero- en homoseksuele mannen en vrouwen een belangrijke rol speelt, zijn:
Lady Chatterley’s Lover door D.H. Lawrence
Turks fruit door Jan Wolkers
The Unbearable Lightness of Being door Milan Kundera
A Little Life door Hanya Yanagihara
The Picture of Dorian Gray door Oscar Wilde
Oranges are not the only fruit door Jeannette Winterson
The price of salt door Patricia Highsmith.
Veel van deze romans hebben overigens een disclaimer op geluk: er is geen goed eind.
Reactie plaatsen
Reacties